Do jakich wiekowych gier macie sentyment?

Xsenor · 21-03-2016 20:15,

Gothic, jak mogłem zapomnieć

Toż to jeden z genialnieszych RPG'ów.
I Worms 2: Armageddon, grało się, grało. I w sumie gra się do dziś.

Tario · 21-03-2016 22:54,

Cóż, ja od siebie mogę wspomnieć o kilku bardzo dla mnie sentymentalnych grach.

Twierdza, pierwsza, prosta najzwyklejsza. Do dziś dzień pamiętam jak zagrywałem się w nią niemiłosiernie za dzieciaka pomiędzy wycieczkami na dwór z osiedlem.
Te oblężenia, ta ekonomia, budowanie... Kurcze, dla dzieciaka których miał drobnego bakcyla na punkcie strategii i historii to się jarałem.

Morrowind - Na każdej liście o której mówie ta gra się pojawia, i to nie z tego powodu, że jest lepsza od obecnych Scrollsów, a to dlatego, że jest ciut inna i najbardziej skomplikowana mechaniką, i o dziwo wcale nie do przesady. Świetny świat i narracja środowiskowa która naprawde, za dzieciaka potrafiła przerazić, przestraszyć nie jednego, do tego te straszne wampiry... yeeh.

Stalker - Chyba naprawdę, jedyny FPS który ma na tyle otwarto-zamknięty świat z tak dużą społecznością do tej pory która żyje i ma się bardzo dobrze. Sam jestem w szoku, ale gra mimo silnika i swoich wad nie znaczy, że jest zła, naprawdę. Mam wielką nadzieję, że kiedyś jednak powstanie dwójeczka.

SpellForce - Lepszego połączenia gry RTS z RPG nie było przed tą grą, i chyba już nie będzie, gra należy do niedocenionych perełek w których właściwie historia wydaje się prosta, jednak taka nie jest. Mnogość światów, bohaterów, oraz wrogów sprawia, że raz na jakiś czas wracam, choćby po to by pograć w trybie free play i podbić postać. Za dzieciaka przechodziło się kampanie tygodniami nie mogąc jej skończyć, zadziwiające jak teraz można wszystko zrobić trzy razy szybciej. Jedna z dłuższych gier, jeżeli mógłbym tak powiedzieć.

kaftann · 22-03-2016 22:01,

Xsenor napisał(a):Gothic, jak mogłem zapomnieć Toż to jeden z genialnieszych RPG'ów.

Oby ELEX miał w sobie coś z tych gier :-) Seria Risen, choć z beznadziejną fabułą, miała w sobie przyjemność eksploracji i kolekcjonowania przedmiotów, w których zakochałem się grając w Gothica :-)

Dailu · 22-03-2016 22:25,

kaftann napisał(a):Oby ELEX miał w sobie coś z tych gier :-) Seria Risen, choć z beznadziejną fabułą, miała w sobie przyjemność eksploracji i kolekcjonowania przedmiotów, w których zakochałem się grając w Gothica :-)

A ja jeszcze nie miałem okazji zagrać w Risen. Ogólnie wyleciało mi sporo gaminogwych lat kiedy ogarniałem sprawy zawodowe. Ostatnio postawiłem sobie za cel zagranie we wszystkie "klasyki" z lat 2007-2012, ponieważ mam ogromne braki w tej kwestii. Polecacie jakieś szczególne produkcje na które powinienem zwrócić uwagę? (Dodam jeszcze tylko, że w tym czasie grywałem tylko w gigantyczne produkcje pokroju Mass Effect i Dragon Age)

BoddynockYT · 22-03-2016 23:08,

No to teraz ja wam przywalę klasykiem!

Nie wiem czy ktoś z was ją pamięta, ktoś może dopiero się urodził, ale jest coś takiego jak polska produkcja o nazwie "Target".
W linię fabularną nigdy się nie zagłębiałem bo nie było czasu, gdyż zawsze z kimś grałem w tryb coop i to była totalna miazga. Jedna osoba grała samą myszką, druga klawiaturą i co to była za zabawa

klika klas do wyboru, każdy miał jakieś bajery, kłótnie kto gra myszką, bo wiadomo, że ta osoba miała przewagę. Do dziś to pamiętam i miło wspominam, aż się łezka kręci w oku.

Obczajcie sobie bo jeśli ktoś lubi takie "zabytki" to na pewno będzie zadowolony

kaftann · 23-03-2016 00:10,

Dailu napisał(a):A ja jeszcze nie miałem okazji zagrać w Risen.

Warto :-) Jeśli podobał Ci się gameplay i przyjemność zwiedzania pięknego świata i kolekcjonowania fajnych przedmiotów w Gothicach, to odnajdziesz się w tej serii :-) Fabularnie gorsza od Gothiców, ale gra się bardzo przyjemnie :-)

Dailu · 23-03-2016 00:17,

kaftann napisał(a):Warto :-) Jeśli podobał Ci się gameplay i przyjemność zwiedzania pięknego świata i kolekcjonowania fajnych przedmiotów w Gothicach, to odnajdziesz się w tej serii :-) Fabularnie gorsza od Gothiców, ale gra się bardzo przyjemnie :-)

I z pewnością zagram. Widziałem nawet całkiem fajnie mody na HD, więc może to nie będzie najgorszy pomysł. Lepszej rekomendacji nie mogę mieć (oglądałem Gothica jeszcze na VaultTV

weczistv · 23-03-2016 03:15,

quake 1 i 2 oraz 3
unreal turnament
starcraft
cs 1.5

Galik21 · 23-03-2016 10:08,

Tibia sprzed dodania tego całego syfu jakim był rynek i płatne przedmioty za kasę.
Zdecydowanie Knight&Merchants w które do teraz potrafię sobie pograć, jedna z pierwszych gier strategicznych w jakie zagrałem.
Might and Magic VIII: Day of the Destroyer w które zagrywałem się jako dzieciak, mimo że nie rozumiałem nawet wtedy o co w niej do końca chodzi ^^.
Do tych tytułów mogę dodać jeszcze, Polan, oraz Herosy 3.

Aglaja · 28-03-2016 14:39,

Wszystkich sobie nie przypomnę, ale niech będzie chociaż kilka:

The Neverhood. Zakochałam się w Claymanie i otaczającym go, dziwnym, w pewnym sensie mrocznym świecie już od pierwszych minut gry

The Settlers II. Chyba pierwsza strategia, z jaką się zetknęłam. Mimo, że w strategiach jestem absolutna noga, i nigdy nie wygrałam z przeciwnikiem trudniejszym niż średni, to niesamowitą frajdę sprawiała mi rozbudowa mojego państewka. No i ta muzyka, ćwierkanie ptaszków, odgłosy młyna i piły tnącej drewno w którymś z tartaków...

I oczywiście geologowie podskakujący radośnie z okrzykiem "Jupii!", gdy uda im się znaleźć złoże jakiegoś minerału

Swoją drogą, gra ta doczekała się calkiem ciekawej reedycji w postaci The Settlers II: 10th Anniversary.

Diablo. Klimat, muzyka, dźwięki, to to za co przede wszystkim kocham Diablo I i II. No i to, że w jedynce pierwszy napotkany boss rozwalił mnie w ciągu niecałej minuty, gdy jeszcze nie wiedziałam jak właściwie grać.

Jagged Alliance 2. Jakiś taki sentyment mi został. Uwielbiałam spędzać czas przeszukiwaniu nawet najdalej położonych budynków, ryzykując konieczność wdania się w nierówną walkę, oraz na kombinowaniu, jak tu podejść przeciwników, aby wyrównać swoje szanse. Bardzo podobało mi się także tworzenie profilu psychologicznego naszej postaci. No i ten ogrom najemników do "zatrudnienia".

Prince of Persia (pierwsze trzy gry od Ubi). Well, nie zliczę ile przekleństw padło z moich ust podczas grania w Piaski Czasu czy Duszę Wojownika. Dwa Trony były troszkę łatwiejsze, ale równie satysfakcjonujące. Poza tym urzekła mnie muzyka, w każdej części inna, świetnie do niej dopasowana. To były gry, w których naprawdę czułam satysfakcję, gdy udało mi się przejść dalej, a fabuła, mimo, że nie jakaś bardzo wybitna, sprawiała, że po prostu chciało się przechodzić. Bardzo podobali mi się przeciwnicy, przynajmniej w drugiej i trzeciej części, zarowno pod względem wyglądu i stylu walki, jak i dźwięków, jakie wydawały. Do tej pory pamiętam, jak wchodząc do fortecy w Duszy Wojownika w pewnym momencie dało się słyszeć "I here... I there... I everywhere!" i w następnej chwili grupa Cieni atakowała bohatera ze wszystkich stron

Thief: Deadly Shadows. To właśnie za sprawą tej gry jestem fanką wszelakich skradanek. Bardzo lubiłam to zakradanie się do każdych możliwych drzwi, niezliczone próby przemknięcia za plecami strażnika, które i tak zwykle kończyły się ucieczką przez pół miasta przed nim i zgrają jego uzbrojonych kompanów (to jedna z tych gier, w których bez sensu są próby podejmowania walki z więcej niż jednym przeciwnikiem), ta radocha, kiedy udało się zebrać wszystkie łupy ;p No i uwielbiałam wsłuchiwać się w głos Garretta, który jest wręcz genialny, a który niestety w najnowszej odsłonie został zmieniony

Poza tym jeszcze Arcanum: Of Steamworks and Magick Obscura, Silent Hill, Abe's Oddysee wraz z Exodus, Knights&Merchants, Heroes of Might and Magic III, którego kampanię przechodziłam niezliczoną ilość razy, Septerra Core, do której chętnie bym wróciła, a której nie mogę nijak odpalić... więcej grzechów nie pamiętam

Miłego popołudnia w ten piękny, świąteczny dzień Wam życzę!